Een paar cm steeg in een krappe volksbuurt...
Praktijkverhaal
Negen bewoners wonen samen met hun partner en kinderen in een rijtjeshuis in een gezellige volksbuurt in hartje Rotterdam. Het is een leuke en kinderrijke buurt met huizen gebouwd in de jaren ‘70. Iedereen kent elkaar en sommige bewoners hebben het huis geërfd van hun ouders. Het is echt ‘ons kent ons’: samen voetbal kijken, samen barbecueën in de zomer, op elkaars kinderen passen etc. Hartstikke leuk! Sinds kort hebben deze bewoners nieuwe achterburen: Sharona en Jeroen, die een loods hebben gekocht achter dit gezellige rijtje huizen. De steeg van de buren en het zijpaadje van Sharona en Jeroen grenzen aan elkaar.
Sharona en Jeroen zijn rond de 40 en zien na jaren hard werken hun droom voor zich
Ze willen werken en wonen combineren en in de loods een modern huis realiseren voor hun 2 opgroeiende tieners met ook een deel voor hun bedrijf. Ze hebben een sierbestratingsbedrijf. Jeroen heeft het vak nog geleerd van zijn vader en droomt van deze nieuwe stap. Ook Sharona komt uit een bouwvakkersfamilie en ziet het helemaal voor zich.
Als deze loods vrij komt, aarzelen ze geen moment
Ze vragen – na de nodige hobbels – alle bouwvergunningen aan en na 4 jaar (door Corona liep het één en ander vertraging op) is het pand gereed. Al tijdens de bouw gaat het contact met de 9 achterburen niet soepel. De 9 bewoners klagen over de herrie en vinden het niet kunnen dat de loods, die voorheen als opslag werd gebruikt, nu als woonhuis gebruikt gaat worden. De 9 bewoners steken de koppen bij elkaar. Dit kan zo toch niet? Zo’n huis zo dicht bij een erfgrens? Met zo veel ramen? Een van de bewoners gaat navraag doen bij de gemeente. Daar blijkt dat de vergunningen juist zijn afgegeven, maar de ambtenaren vinden de situatie ook vreemd.
In de steeg van de achterburen wordt opeens een muur gebouwd
Jeroen begint de stoep te bestraten, pal achter de huizen van de 9 bewoners. Er is geen overleg met hen geweest, bovendien gaat de bestrating met de bijbehorende grensmuur dwars door hun steeg. Zij kunnen nu niet meer normaal met de fiets door de steeg. De maat is vol voor de 9 bewoners. Ze stappen op Jeroen en Sharona af en vragen hen om de bouw te stoppen.
Sharona en Jeroen begrijpen hier niets van
De bestrating ligt netjes op hun eigen terrein en de grensmuur ook. Dit blijkt ook uit de kadastrale tekeningen van de gemeente. Sharona bedenkt dat ze een rechtsbijstanderverzekering heeft en die belt ze. Haar jurist adviseert mediation, met als doel om er zo goed mogelijk samen uit te komen met alle buren. Ruzie met een hele straat wil niemand. Mediator van SAR Marrit Piersma ontvangt de partijen op kantoor en luistert naar hun verhalen, waar de nodige emoties omhoog komen.
De 2 partijen staan lijnrecht tegenover elkaar
De 9 bewoners zijn met 2 vertegenwoordigers gekomen, aan de andere kant zitten Sharona en Jeroen. De mening van de bewoners uit de rijtjeswoningen is duidelijk. Zij komen namens de rest en vormen een blok. Zij vinden dat Sharona en Jeroen zich van begin af aan niet sociaal gedragen hebben, met hun hondjes en grote auto. En dan in een loods gaan wonen midden in een woonwijk, bespottelijk!
Mediator Marrit legt de spelregels uit en probeert partijen naar elkaar te laten luisteren
Daar hoort ook bij dat je onbevooroordeeld de ander zijn verhaal laat doen en je probeert te verplaatsen. Sharona en Jeroen vertellen over hun droom en alle stress die bij de bouw hoorde. De bewoners van de rijtjeshuizen blijven zakelijk. Marrit vraagt of ze willen proberen om in elkaar schoenen te gaan staan. Op dat moment rent Sharona huilend de kamer uit, ze kan het op dat moment even niet meer aan. Jeroen kijkt verdrietig, vertelt over zijn vroegere dromen, die helaas nu zijn omgedraaid naar slapeloze nachten en helse ruzies thuis… Ze hadden het zich zo anders voorgesteld.
Op dat moment gebeurt er iets bij 1 van de bewoners
Hij zegt begrip voor Sharona en Jeroen te hebben en wil graag horen waar de stress vandaan komt. Jeroen en Sharona laten de tekeningen zien. Al snel blijkt dat men allemaal een ander idee had van de erfgrens. Ook bleek dat de 9 buren een groot deel van de steeg gebruikten, maar dat eigenlijk niet mochten doen. Ze vragen daarom aan Sharona en Jeroen hoeveel steeg zij nodig hebben. Op een groot bord maken ze gezamenlijk een tekening en al snel verschijnt er een overeenkomst. Jochem en Sjoerd moeten dit natuurlijk nog wel met de rest van de buren bespreken, maar zeggen ook dat zij geen rechtszaak willen. Dus wat hen betreft gaan Sharona en Jeroen verder met de bouw van de grensmuur. Iedereen verlaat opgelucht de zaal en Sharona belt de volgende dag dat ze eindelijk weer eens goed heeft geslapen. Ook de andere buren sluiten zich aan bij de voorgestelde oplossing, er is veel meer begrip over en weer gekomen door de bespreking. Zo simpel kan het zijn om elkaar weer het licht in de ogen te gunnen en in dit geval een paar cm steeg.
Marrit Piersma