​Achteraf ontevreden over de hulpsinterklaas

Een evenementenbureau organiseert voor een klant een sinterklaasfeest. Daarvoor schakelt het bureau  een onderneming in die hulpsinterklazen aanbiedt. Er komt een overeenkomst tot stand waarbij de hulpsinterklaas als vervanger van Sinterklaas tegen betaling een aantal optredens verzorgt. Over het optreden van de hulpsinterklaas heeft de klant naderhand wel het een en ander aan te merken:

• De hulpsinterklaas zou – tegen de wens van het evenementenbureau in – met pepernoten hebben gestrooid. Daarbij zou hij de kinderen hebben aangemoedigd om zo hard mogelijk te gooien tegen het (kinder)publiek;
• De hulpsinterklaas zou een klein meisje dat tijdens het optreden moest huilen niet  hebben getroost;
• De hulpsinterklaas zou veel te dominant aanwezig zijn geweest;
• De hulpsinterklaas zou te streng en kortaf zijn geweest tegen de aanwezige kinderen;
• Er zou geen spanningsboog zijn in de verhaallijn van de hulpsinterklaas. Hij zou het verhaal hebben afgeraffeld;
• Tot grote verbijstering van de aanwezige volwassenen, werden de meisjes door de hulpsinterklaas en zijn hulppieten “sexy meisjes” genoemd;
• Tot slot deed zich een situatie voor waarbij een vader naar voren moest komen en een jute zak over zijn hoofd kreeg. Het evenementenbureau achtte dit "ongepast voor de kinderen."

De klant betaalde de hulpsinterklaas niet

Omdat de klant niet tevreden was, werd de factuur van de hulpsinterklaas niet betaald. Het evenementenbureau heeft de overeenkomst met de aanbieder van de hulpsinterklaas vervolgens ontbonden. 

De hulpsinterklaas startte daarop een procedure tegen het evenementenbureau en eiste betaling van de factuur, vermeerderd met de wettelijke rente, de overeengekomen administratiekosten en de buitengerechtelijke incassokosten.

“Cruciaal is dat zij zich hebben ingespannen om als redelijk bekwaam acteur een – voor de kinderen die het aangaat – herkenbare Sinterklaas en Zwarte Piet te vertolken. Dat de één daarbij de voorkeur geeft aan de vertolking van Bram van der Vlught en de andere aan die van de vader van Toon Hermans doet daaraan niet af. Dat is een kwestie van smaak die hier niet ter discussie staat.”

De grenzen van de vrijheid, aldus de Kantonrechter, worden verder bepaald door de in acht te nemen goede zeden, de maatschappelijke zorgvuldigheid en de al dan niet nader omschreven contractuele verplichtingen van de acteurs. Aan de hand van de gestelde klachten  zag de kantonrechter geen toerekenbare tekortkoming. De hulpsinterklaas heeft volgens de rechter geen zogenoemde wanprestatie gepleegd en het evenementenbureau werd veroordeeld tot betaling van het gevorderde, met uitzondering van de buitengerechtelijke incassokosten.